Nie jestem blogerem.
Jestem gospodarzem, który czasem coś zapisze.
Zanim kawa wystygnie.
Ten blog to ciąg dalszy rozmów, które nie zmieściły się przy stole.
Nie będzie tu rankingów ani poradników.
Tylko historie z miejsca, które nie potrzebuje wielkich słów, żeby zostać w pamięci.
Zapiski o śniadaniach, kotach, ciszy i ludziach, którzy przyjeżdżają odpocząć naprawdę i nie szukają niczego na siłę.
Nie każdy gość zostaje na dłużej. Niektórzy tylko przechodzą przez podwórko, spojrzą spod jabłoni i znikają. Inni przychodzą codziennie, ale nie wchodzą do środka. Hektor to widzi. Hektor został. Rudy, piękny i dumny. Kot, który już nikogo nie potrzebuje, ale...
Jeszcze nie pachnie śniadaniem. Jeszcze nikt nie schodzi po schodach. Ale kawa już gotowa – ekspres kliknął, jak zwykle. Kubek w dłoniach....
GOSPODARZE
Beata i Witek.
Na co dzień podajemy śniadania, zmieniamy pościel, wyjmujemy tartę z pieca i karmimy kota.
Wieczorami czasem coś zapiszemy.
HEKTOR
Rudy kocur.
Przyjmuje tylko wybranych.
Ale daje się głaskać.
GOŚCIE
Powiedzieli przy wyjeździe:
„Pierwszy raz od dawna miałam ochotę wylizać talerz i zostać jeszcze dzień.”
– Kasia, czerwiec 2024
Rajskie Jabłka
Dom Gościnny
© Rajskie Jabłka – Dom Gościnny
